Het was de ontmoeting in 2010 die Gerrit Grievink liet zien waar de kansen lagen. Het Afrikaans swingende kinderkoor Mwangaza aan de ene kant van de zaal; een groep ondernemers – strak in pak – aan de andere kant. Managers zonder missie kijkend naar kinderen met een doel. Het is die ontmoeting die de mens achter de ondernemer liet zien; bloot legde; motiveerde. Het is die ontmoeting die aan de basis staat van mijn werk voor de Focusplaza Foundation. Een stichting die dankzij managers met een missie het verschil mag maken in Oeganda. Managers met een missie die ik deze week mag rondleiden in de prachtige Parel van Afrika.

Het is nog vroeg in de ochtend als de groep zakenmannen het kantoor van onze partnerorganisatie in Ggaba binnenstapt. Stuk voor stuk leiders; mannen met succes. Managers met een missie; op zoek naar ondernemerschap in Oeganda. Onderzoekend; nieuwsgierig. Klaar om de dag te beginnen. Niet wetende wat ze te wachten staat…
Ruim 40 studenten zitten stilzwijgend klaar om ons welkom te heten. Stuk voor stuk getuigen; kinderen met een verhaal. De ‘next generation’; op zoek naar hun toekomst. Doelgericht; vastberaden.

Vier van hen staan krachtig vooraan. Vier van “onze” UCCF sponsorkinderen die dit jaar geselecteerd werden om een Transformational Leadership Training te volgen. Vol zelfvertrouwen en gemotiveerd kijken ze de zaal in als ze hun verhaal vertellen. Studenten die hun tienertijd bijna achter mogen laten als ze de laatste stap richting hun toekomst zetten. Elk van hen met een foto in de hand. Een herinnering aan wie ze waren; waar ze vandaan komen. Kinderen in armoede – verscheurd door de uitdagingen van Rakai.
Cordine kijkt; ze lacht. Ze lijkt in niets meer op het meisje wie ze was. De foto laat zien waar ze vandaan kwam. Haar verleden vol pijnlijke herinneringen ligt achter haar. Het leven in wanhoop ook: “My name is Nyamwiza – Cordine. I come from Kakuuto – Rakai. I come from a poor situation. When I look past the painful events I went through I see that God loved me…

Ze stopt. Even blijft het stil. Uit het niets weet de emotie van het verleden haar te vinden. Ze vecht met de foto van wie ze was voor haar gezicht geslagen. Ze kijkt opnieuw terwijl haar ogen vullen met tranen. In een flits speelt haar verleden als een film in haar gedachten. Ze slikt. Er zit kracht in haar kwetsbaarheid. Er zit compassie in de tranen die opwellen. Als Cordine nog eens slikt, verliest ze het gevecht… Als ze nog eens slikt, verliezen de ondernemers hun zakelijke houding.

Opeens is daar weer het moment dat ontmoeting zich vertaald naar verbinding. Verbinding tussen het denken met je hoofd en de emotie van je hart. Stuk voor stuk laten de ondernemers hun zakenman-zijn los. Hun houding verandert. Ogen vullen zich ook bij hen met tranen. Het wordt het ‘hoogtepunt’ van de dag. Het besef dat streven naar winst in harde cijfers niet resulteert in de winst die vandaag zichtbaar wordt. De winst van leven met hoop; leven met geloof. Leven door Hem. Het is de winst van jezelf mogen worden. Ontdekken wie je bent en armoede verslaan – tegen alle verwachtingen in.

Cordine veegt de tranen van haar gezicht. Ze pakt door met een aanstekelijke lach op haar gezicht. Stralend van hoop vervolgt ze met de woorden: “I had to go through them to learn what my compassion is for. My heart is for the broken families of Uganda. I want to study to become a laywer first. But after that I want to become the ammassador of Uganda!”
Cordine; van meisje uit de armoede naar leider in de dop. De toekomstig ambassadeur van Oeganda. Ze gaat het halen!

Tegenover haar een groep zakenmannen gewend aan het succes van harde cijfers in Nederland. Stuk voor stuk op zoek naar hun missie. Ze gaan hem vinden!
In het midden, ik. Mijn tiende keer in Oeganda. Opnieuw stil; geraakt…door een meisje uit de armoede en een groep managers met een missie!